Morten Falck skreiv:
>OM DEBATTSTILEN
>
>I KK-debatten ser vi mange eksempler på en debattstil som ikke er særlig
>positiv, som ikke gjør det attraktivt å delta i debatten og som ikke gjør
>debatten nyttig for noen.
Til å byrja med får eg vera ærleg, og seia at diskusjon om debattstil ikkje
høyrer til favorittemna mine. Når eg likevel vil kommentere innlegget ditt,
Morten Falck, er det fordi det flyr for hastig og jagande over diskusjonen på
forumet. Det er kanskje berre eit resultat av det jagande livet du er inne
på i samband med avisarbeid, men om debatten kan vera traurig av og til, er
debatt om stil enda traurigare.
Då eg for ein mannsalder sidan sa at eg ville bli journalist, var dette
innvendinga mange kom med: "Journalistane er den yrkesgruppa som har lågast
levealder". Det fekk meg til å tenkje, eg forandra meining og valde å
gjera andre ting. Alle har meir og mindre hatt det valet.
Har ein valt eit utsett yrke, får ein berre leve med konsekvensane. Ein
kan sjølvsagt klage til kona i intime stunder, eller til familie og vener,
men at journalistyrket er hardt og vanskeleg, er vel ikkje noko ein oppdaga
etter at ein kasta seg ut i det?
Alors, korleis og kvifor skal ein ta omsyn til eit verneombod i høve til
politisk *debatt*? Sjølvsagt veit eg, og sikkert dei fleste andre, at
avisarbeid i ei avis som Klassekampen er særs vanskeleg. Eg har aldri vilja
plaga nokon journalist i denne avisa. Eg vil ikkje journalistar til livs. Eg
kommenterer av og til det som står i avisa, fordi denne tribunen som
KK-forum er, mellom anna har dette som "levebrød". Er dette upassande for
nokon, kan vedkommande svare, eller berre bla om.
Mange av oss er opptekne av framtida til avisa Klassekampen, og har
forskjellige idear til løysingar. Avisa ligg tungt i vasskorpa, og desse i
ideane spring slett ikkje ut frå eit ynskje om å drukne avisa. I det førre
innlegget ditt la du fram eit stort program, og du snakka om AKP nærmast som
ein institusjon som har sørgd for "drive den og holde den flytende i snart
31 år. " Du gløymde i farten at mange av oss som kritiserer avisprosjektet i
dag, var aktive i AKP i går, og også har litt av æra for at avisa finst. Det
er forresten ikkje berre AKParane som har æra for dette. Dessutan er
det først og fremst dei som kjøper, abonnerer og les avisa, som gjer at ho
framleis har eksistensgrunnlag. Når desse blir færre, er det noko gale fatt.
Dette er utgangspunktet for KK-debatten.
Sjølv kastar eg meg inn i dette utanfrå, langt frå Noreg og andedammen. Eg
tykkjer det er gjevande å kunna få fatt ei skikkeleg avis kvar gong eg er
der oppe. Og så er det sjølvsagt gjevande i prinsippet å ha aviser som kan
demme opp for fordumminga og dumskapen, for slikt finst det meir og meir av
i det rike Norden.
Det er noko syndikalistisk over kritikken din, Morten Falck,
syndikalistisk i den eigentlege tydinga av ordet. Det er dyrking av
yrkesfellesskapet, og felles problem for "oss" som driv med stressande
avisarbeid. Ingen må koma å kritisere oss, og "det virker som mange av
deltakerne på forumet ikke har begreper om hva avisarbeid innebærer." osb.
>Å lage avis er et enormt stress. Til hver utgave skal det skrives, skrives
>og skrives. Det er alltid flere emner som bør dekkes enn det man har
>muligheter for. Fristene er knappe, kildene kan være vanskelige å få tak i,
>avtaler kan gå i vasken, osv. osv. De fleste journalister skal dekke mange
>felt, og kan umulig være ekspert på dem alle sammen. Sidene skal fylles, og
>ofte krever en liten notis en stor >arbeidsinnsats. Det er ingen direkte
>sammenheng mellom hvor mye tid man bruker og hvor mye som kommer på trykk.
>Det er et jag for å rekke deadline, og så er det ny dag, og et nytt jag.
Dette veit eg, og kva så?
Avisa Klassekampen er ikkje Aftenposten. Det er eit unikt avisprosjekt med
sine eigne reglar og funksjonsmåtar. Sjølvsagt er sjølve arbeidet nesten
identisk, bortsett frå at det er vanskelegare når ein ikkje har millionærar
i ryggen.
For min del går eg gjerne inn for å gjera avisa til ei "vanleg" avis. For
sjølv om avisa ikkje alltid ber preg av å vera partiavis, svevar partiet og
styret over redaksjonen. Avisa er ikkje fri i høve til AKP. Skal avisa bli ei
"vanleg" avis, må dette bandet brytast. Dette er eit standpunkt eg og andre
har utvikla i debatten.
>At staben i KK greier å lage avis hver dag, er et mirakel, og de
>burde hylles som helter. Det er det primære.
Det kan hende dette ikkje kjem fram ofte nok, men ein må ikkje gløyme at det
også finst hårsåre journalistar som overreagerer, eller ikkje tåler kritikk
i det heile teke. KK-forum er berre eit debattforum, og tykkjer ein debatt
er vanskeleg, får ein heller oversjå debatten, eller halda seg borte frå
forumet.
Du kritiserer enkelte av forumdeltakarane, og det har du sjølvsagt rett til.
Men desse er ein del av eit mangfald som ikkje finst på andre liknande forum
i Noreg, og det ville vera synd om dei forsvann, eller måtte underkaste seg
strengare reglar enn det som alt finst. KK-forum ville bli heilt
uinteressant.
Ein må ikkje sjå på innlegga som sanningar. Dei er berre forskjellige
røyster, alle med forskjellig stil og utgangspunkt. Ofte er dei rop i
mørket, eller banning i kyrkja. Dette er såre vel etter mi meining. Og
for avisa Klassekampen er dei ei kjelde som ikkje alltid har blitt sett så
stor pris på. Aftenposten har inga slik kjelde, heller ikkje andre aviser.
Klassekampen er trass i alle vanskar ei privilegert avis. Ein må ikkje
gløyme dette.
Du nemner fleire forumdeltakarar med namn, m.a. Karsten V. Johansen. Eg
er heilt usamd med deg i kritikken av Karsten. Og når det gjeld uttrykket
"sjakaldemokrat", finn eg det både talande og elegant. Både innhaldet og
stilen fell altså i smak. For det er eit smaksspørsmål, som du ikkje klarer
å tilbakevise ved å koma med floskelen "klasseperspektiv". Eg forstår
poenget ditt, men skulle alle innlegg her på forumet vera "analyser", der
ein tok alle slags omsyn til innhald og perspektiv, ville forumet bli daudt,
og svært kjedeleg - heilt utan interesse. Det same gjeld sjølvsagt for avisa.
Det er i krossvegane mellom forskjellige linjer, standpunkt, tenkjemåtar og
stilar at det oppstår interessante debattar. Det er her dei gode tankane
stig fram. Det er ikkje nødvendigvis i avisredaksjonar og partikontor.
Heller tvert imot.
Det er nok å kaste eit lite blikk på den norske verda, særleg på dei norske
avisene og andre media. Ein treng ikkje vera særleg vaken for å sjå at døden
raslar i gangane. Det er likeins i regjeringskorridorane. i forlagshusa,
"kulturetaten". Til og med i litteraturen. Det meste er daudt. Kvifor? Fordi
ein tek folk utanfor nettverka, krinsane, for idiotar, og ikkje vil delegere
samfunnsoppgåvene. Alt er for "ekspertar" på dei forskjellige "sektorane".
Stoda på "venstresida" speglar av ein slags desillusjon, som i høgste grad
er forståeleg, men som må snuast dersom ein vil at verda skal sjå annleis ut.
Dei einaste som gler seg, er nokre av kremmarane. dei som håvar inn
millionar på all den skapte dumskapen. Og klovnane deira som ler med, og
freistar å få fleire til å le.
Når det er slik, kvifor skal ein då alltid vera politisk presis? "Morsom"?
Vilja diskutere med andre menneske? Invitere til "fri meningsutveksling"?
Kvifor skal ein vera redd for å skræme "folk fra å delta i debatten"? Kvifor
skal ein vera redd for noko som helst når det einaste argumentet ein sit att
med er: Svarte faen i helvete!!!? For slik er det av og til, heilt til ein
roar seg, og berre kaldflirer...
Oddmund Garvik
This archive was generated by hypermail 2b29 : Wed Mar 15 2000 - 12:52:08 MET