Send det ganske enkelt
som vanlig tekst i epost-meldinga di! Bruk gjerne Word eller annen tekst-
behandling for å skrive manus, men klipp og lim inn i tekst-feltet på Eudora
(eller et annen epost-program) før du sender meldinga.
Randens opprinnelige innlegg ble ikke lagt ut på KK-forums vev-sider, fordi jeg
som tidligere nevnt har installert et filter som blokkerer meldinger med atta..ment
(derfor må jeg sende ut dette uten å skrive dette fy-ordet helt ut!).
Men innlegget hans gikk til de ca. 145 folka som abonnerer på KK-forum.
De får det nå enda en gang.
Beklager akkurat det, og i samme slengen:
God jul fra liste-administrator,
Trond Andresen
************************************
Vil Klassekampen overleve?
Av Olav Randen
Ved årsskiftet 1997/98 er det tunge tider for opprørsk politikk. Børs og
olje pregar folks tenking. Dei aller fleste aksepterer stillteiande at
klasseskilnader veks, og dei aksepterer like stillteiande at den globale
oppvarminga tiltek. Ikkje fordi dei er samde i det, men fordi den vesle
kvinne og
mann har så lite dei skal ha sagt. Organisasjonar flest slit, og mange går
trøytt av fåfengt arbeid eller indre kiv og vel å bruke tida si til andre
ting.
Somme har trudd at dei mange aktivistmiljøa kringom i landet skal sikre nye
Klassekampen lesarar og abonnentar, men dei let vere å analysere desse
miljøa. Ein slik analyse vil vise at nær utgangen av det andre tusenåret
finst ikkje så mange og store aktivistmiljø i Noreg.
Når krybba er tom, bitast hestar - og ofte menneske. Når eigarane av
Klassekampen har gløymt det meste frå Dimitrov om einskapsfronten og frå
Mao om den rette behandlinga av motseiingar i folket og difor støyter frå
seg minst halvdelen av Klassekampens vener, går det ekstra ille.
Attåt dette kjem sjølvsagt statlege rammevilkår med reduserte statsløyvingar
og auka portotakstar for aviser. Og ekstra lønningar etter
redaksjonsskiftet. Desse tinga i hop gjer dei ytre vilkåra for drift av
Klassekampen vanskelege framover.
La oss sjå på eit moment til: Folk trur ikkje lenger at avisa vil bli betre.
Det som har halde avisa oppe som dagsavis i snart 25 år, er ikkje at folk har
vore fullnøgde med henne. Det er få seljarar og abonnementsvervarar som har
sagt anna unntaksvis: Sjå, dette er ei kjempegod avis, denne bør du kjøpe
eller tinge. Folk har i staden sagt: Klassekampen trengst, har sine
kvalitetar og kan med fleire abonnentar, fleire lauskjøparar, større
friviljuge gåver,
fleire aksjar og fleire gratisartiklar bli betre. Slik har den gode avisa
vore ein framtidsdraum meir enn ein røyndom.
No blir fokuset endra, frå avisutvikling til overleving. For dei fleste tek
til å sjå at redaksjonsskiftet ikkje var det kunstgrepet som skapte ei betre
avis.
Rett nok såg vi somme spirar til nytenking dei første vekene. Men spirar må
pleiast om dei skal vekse seg til frodige plantar. Det har ikkje skjedd.
Som gamle Klassekampen er nye Klassekampen Oslo-dominert. Som gamle
Klassekampen har den nye tynt med arbeidarstoff. Som gamle
Klassekampen har den nye jamt over eit nokså tamt og omfangsrikt
kulturstoff. Dei spenstige debattane om imperialismens herjingar og ei
rettferdig
verd og tilhøvet mellom miljøet og inntektsauke uteblir så langt. Den
journalistiske kloa som var der før, iallfall til tider og hjå ein del av
skribantane,
manglar i mykje av stoffet. Presisjonsnivået er ofte omtrentleg. Og så langt
har stoff som dreg dei førespegla resultata av aksjeutvidinga i tvil, vorte
sensurert.
Innvend gjerne, lesar, at eit nytt arbeidslag treng tid for å gå seg inn.
Innvend også gjerne at ressursane er små og at det ikkje er noko som tyder
på anna
enn at den nye redaksjonen står på det dei kan. Difor treng dei tolmod meir
enn motbør. Greitt nok, men eg spør etter TEIKN SOM TYDER PÅ AT
DET NYE PRODUKTET OVER TID BLIR BETRE ENN DET FØRRE, og finn svært få slike teikn.
Eg skulle likevel ønskt eg kunne seie som bestemor Skogmus, at gjort er
gjort og spist er spist og at no gjeld det å stø den nye redaksjonen,
arbeide for å få inn folk med journalistiske kunnskapar og evner, for å få
landsdelsredaksjonar og styrkje økonomi og opplag. Men eit spørsmål dukkar
opp kvar gong ein prøver å tenkje på denne måten, dette spørsmålet: Kva blir neste
utspelet frå eigarane?
Måten eigar AKP har oppført seg på i haust, gir stadig sterkare grunn til å
hevde at formålet deira ikkje er at avisa skal bli best råd og viktigast råd
for småkårsfolk. Den genuine interessa for avisdrift var så lita at dei reiv opp
eit journalistmiljø og sette inn ein stab av urøynde folk i staden. Interessa
for avisdrift er også så lita at partiet i liten grad har kome med nye
signal om drifta i framtida. Vi veit rett og slett ikkje kva AKP vil med avisa.
Altså må vi prøve å tenkje sjølve om dette. Då tenkjer eg, som sjølv er
gammal AKP-medlem, som aldri, heller ikkje etter at medlemskapen tok slutt,
har sagt eit vondt ord om partiet og som gjennom mitt politisk aktive liv
har meir å rose partiet for enn å klandre det for, slik: Bakgrunnen for AKP
sitt engasjement i Klassekampen er ikkje at partiet skal berge avisa, men at
AVISA SKAL BERGE PARTIET. AKP på nittitalet visnar på same
måten som NKP gjorde på sekstitalet. Men ulikt NKP eig AKP ei dagsavis.
Dersom dei lykkast i å halde på dette eigarskapet, har dei framleis sjansen
til å vere ein aktør med innverknad i det norske samfunnet.
Det er dette Jorun Gulbrandsen signaliserer når ho stadig gjentek at press
på AKP verkar motsett.
Viss det ikkje er dette Gulbrandsen meiner, kva tyder det då at press verkar
motsett på AKP? Press vil i dette høvet seie argument, i mange høve frå
folk som i tiår har arbeidd for Klassekampen. Tyder det at partiet ikkje er
i stand til å vurdere sakleg innvendingar frå andre enn sine eigne og difor
automatisk inntek motsett standpunkt? At partiet er autistisk? At partiet
reagerer irrasjonelt?
Om eit år eller to er det truleg over. Klassekampen er truleg nedlagt eller
redusert til ei vekeavis. Dersom det framleis er slik med AKP, som det
uomtvisteleg var med vår førre statsleiar, at press verkar motsett, er det
lite vi kan gjere. Då må det heile gå sin gang. Og vi som trur denne gangen
endar i grava, bør orientere oss i retning andre media først som sist.
Men kanskje bør vi ei stund enno vone at press på AKP i framtida verkar slik
press nedanfrå bør verke på eit parti som har som mål å stå på
småkårsfolks side, og ikkje motsett.
Eg er samd med dei som seier at AKP bør selje seg ned til 20 eller 25 % av
aksjane. Men det viktigaste for å sikre Klassekampen er ikkje
eigarstrukturen, for ein demokratisk eigarstruktur er urealistisk å oppnå
for ei avis. Hovudproblemet er eit anna, det er tenkinga hjå eigarane. Berre
dersom partiet i aktiv handling viser at det har teke eit oppgjer med den
tenkinga som rådde i haust, vil Klassekampens mange vener kunne få att trua
på avisa.
La meg føreslå nokre tiltak:
1.Start ein intern studiekampanje om den rette behandlinga av motseiingar
i folket. Bruk det som har hendt i haust, som utgangspunkt og
Dimitrov og Mao som referansetekster. Diskuter også korleis eit
kommunistisk parti bør forhalde seg til press som ikkje kjem frå
borgarskapet og deira kultur, men frå opprørarar, sosialistar og vener
av partiet. Altså masselinja.
2.Ta initiativ til ein diskusjonskampanje om Klassekampen blant venene
til avisa. Kampanjen kan til dømes starte med tre-fire opne
landsdelsmøte og gå vidare i avisa to-tre månader, for så å bli
oppsummert på ein landskonferanse.
3.Still ope kven som skal sitje i styret for Klassekampen. Vedtektene
opnar sikkert for ekstraordinære generalforsamlingar. Eg kjenner Rolf
Rynning Hansen som ein dugande bussjåfør og ein triveleg kar, men trur
Torstein Dahle både er dyktigare og har breiare tillit som styreleiar
for Klassekampen. Og praksisen så langt tyder på at Rynning Hansen
forstår at om folk kanskje ikkje er dei beste, bør dei skiftast ut.
Sjølv vil eg i diskusjonen om framtida for avisa argumentere for at hennar
rolle er å vere informator og ikkje agitator. Difor vil eg også ha fjerna
det som står i formålsparagrafen om eit sosialistisk, revolusjonært grunnsyn. Ikkje
fordi eg er imot ein sosialistisk revolusjon, langt derifrå, men fordi
kunnskapar, tenkjeevne og evne til å løyse motsetnader er føresetnader for
at ein revolusjon og eit nytt samfunn etterpå skal bli vellykka, og det er på
dette området ei avis kan gjere nytte. Eg vil altså ha endra Klassekampen i
retning danske Information. Men mitt syn er eitt blant fleire. Kva
diskusjonen munnar ut i, står att å sjå.
Men så langt tyder det meste på at AKP ikkje ønskjer å spørje folk til råds
og ikkje har nokon sjølvkritikk å kome med. - Slikt ligger ikke for AKP, vi
er stolte av det vi gjorde, som den attvalde formannen i det partidominerte
avisstyret seier. Eg fryktar at dei vil seie det same også etter at dei, for å
bruke redaktøren sin sjømannssjargong, har køyrt skuta i senk. Vi er stolte
av det vi har gjort, og det er ikkje vår skuld at skjera låg i vegen, vil
dei seie.
Men nettopp i det vanskelege politiske farvatnet avslutninga av dette
tusenåret er, er evna til å manøvrere mellom skjera ekstra viktig.